▷ dea dama » kelt ana tanrıçası

Kelt mitolojisinde Dea Dama, Kelt tanrıları arasında ana tanrıça olarak tanınır ve aynı zamanda efsaneye onun tüm Kelt panteonunun atası olduğunu anlatır; doğurganlık, gençlik ve ölüm, kendisi de Kelt tanrılarının üçlüsünü temsil eden bu tanrının özelliklerinden sadece birkaçıdır.

Merhaba Bayan

Kelt tanrıları arasında bu tanrıça, tüm tanrılardan önce üstün bir yere sahiptir, baba tanrının yanında yer alması ve tüm tanrıların annesi olması ona böyle bir tanınma kazandırmaktadır.

Tanrılar arasındaki tanrıça bir Kelt üçlüsü

Hayatta kalan bazı Kelt yazılarında, ana tanrıça Dea Dama bir üçlüyü veya üçlü bir tanrıçanın aynısını temsil eder.

Anne ve doğurganlığın sembolü olan dişi bir tanrıça (dana).

Başka bir kız tanrıça (Brigida) aşkın ve gençliğin simgesidir.

Ve son olarak ölümün ve aşkınlığın gizemini temsil eden eski bir tanrıça (Anu). Üçünün de ortak noktası yardımsever ve cömert bir karakterdir.

Adınız

Dea Dana adı veya Anu veya Ana olarak da bilinir, bu tanrının İrlandaca adıdır.

Efsaneye göre bu tanrıça aynı zamanda Brigit olarak da biliniyordu.

İrlanda’da da diğer din kültürlerinde baba tanrı figürü olan tanrı Bije’nin yoldaşı olduğu için ana tanrıça olarak kabul edilir.

Temsil

Kelt tanrıları grubunda yer alan tanrıça Dea Dama, bereket tanrıçası olarak kabul ediliyordu.

Pek çok tanrının annesi ve aynı zamanda iyi tanrı Dagdé’nin kızı olan bu tanrı, Kelt ışık, gün ve yaşam tanrıları grubuna aitti.

Tüm Kelt panteonunun anneliğini temsil eder. Dana, bazıları için sıfatı “cennetin suları” olan bir Kelt tanrısıdır.

Bunlardan bir örneği, çocuklarından birinin adının Tuna nehrinin adından gelmesidir.

Verimliliği nehirlerin eğimiyle ilişkilidir, çünkü bu sular toprağı gübreler ve verimli hale getirir.

Kült

Ana tanrıça kavramı bütün dinlerde yerleşiktir.

Farklı şekillerde ifade edilseler bile aynı ışık, doğurganlık, şefkat ve yardımseverlik duygusunu korurlar.

Antik Kelt kültüründe bu tanrıçanın kabulü, zamanın ataerkil yapısından dolayı biraz çelişkiliydi. Ancak tüm tanrıların annesi olarak kabul edildi, tanındı ve saygı duyuldu.

Hasatın iyi gitmediği zor zamanlarda, üç su fışkırmasının buluştuğu yerde horoz kurban etmek adettendi ve bu hareket, bu tanrıçanın rahatsızlığını giderirdi.

Şu anda, fedakarlık yapılmasa da, özellikle iyi hasat elde etmek için toprakta, doğurganlık üzerindeki güçleri hala kabul edilmektedir.