▷ neptunus » de god van de zeeën uit de romeinse mythologie

Neptunus, onderdeel van de Romeinse goden die deel uitmaken van de mythologie en legenden van deze beschaving, was de god die regeerde over de wateren. Hij is voor de Romeinen wat Poseidon was voor de Grieken. Neptunus wordt door de Romeinse beschaving erkend als degene van de drie goden tussen wie de soevereiniteit van het universum werd gedeeld: de aarde, de lucht, de wateren en de onderwereld.

Neptunus, god van de zeeën

De god van de zeeën, met het vermogen om de kracht van de oceaan en alle wezens die deze bewonen, te beheersen, rijdt op het water in zijn strijdwagen met witte paarden en bestuurt het water naar believen met zijn drietand.

Men geloofde dat zijn kracht gevaarlijke situaties veroorzaakte, dit komt omdat de rust van de zee evenredig is aan zijn emoties. Dit is de reden waarom het beledigen van Neptunus vreselijke natuurrampen veroorzaakte, omdat Neptunus emotioneel onstabiel was; Dit kenmerk maakte de opvattingen over Neptunus tot de meest gerespecteerde in het oude Rome.

Oorsprong en afkomst van de god van de zeeën

Neptunus, oudste zoon van de god Saturnus en de godin Ops, broer van Jupiter en Pluto , is een van de drie goden die tegen Saturnus vochten om de wereld te bevrijden van de tirannie van hun vader. In tegenstelling tot zijn broer Jupiter ; Neptunus had niet zoveel liefdesaffaires, maar in plaats daarvan had hij een vrouw genaamd Salacia (Amphitrite).

Neptunus bleef echter houden van enkele van de wezens die zich in de oceaan bevonden, de zeenimfen, de godin van de landbouw en zelfs Medusa, en liet zo een groot nageslacht achter, onder zijn kinderen zijn:

• De Tritons, zeemonsters die hij had met zijn vrouw Salacia, de godin van de kalme zee.
• Zeven kinderen van Halia.
• Een cycloop van de nimf Toosa.
• Arion, zoon van de godin van de landbouw Ceres.
• Twee zonen, Pegasus en Criasor, werden verwekt door Medusa.