▷ adad » god van de donder in de mesopotamische mythologie

De god Adad is een van de belangrijkste Mesopotamische goden binnen de agrarische gemeenschap, omdat hij de donder- en regengod is van de zuidelijke en centrale regio’s van de Mesopotamische beschaving.

Adad-mythologie: wie was deze godheid?

In de oude geschriften van de Mesopotamische mythologie kan men vinden dat Adad “Ishkur” werd genoemd, wat een term was die aan deze god werd gegeven, omdat hij de zoon van Anu was. Anu of An, de god van de hemel, heer van de sterrenbeelden en koning van de goden, was de vader van Adad. An’s vrouw was Ki, de godin van de aarde, en zij was de moeder van Adad.

De godin van het graan en de vruchtbaarheid van de cultuur, Šala, was de vrouw van Adad. Deze goden werden vereerd vanwege hun macht in de cultuur, samen met hen werd de drakengod van de vis en de visserij vereerd. Samen kregen ze een zoon genaamd Gibil of Girra, die de god was die verantwoordelijk was voor het verbranden van de velden, aangezien hij de god van het vuur was. Hij werd ook vereerd vanwege zijn wijsheid, waarvan werd gezegd dat hij evenveel wijsheid had als alle goden.

Uitbeelding van Adad

Hij werd afgebeeld met de dierenstier, op de illustraties werd een man met stierenhoorns en lang haar getoond die een bijl droeg die regen voorstelde en speren die donder en bliksem voorstelden.

Aanbidden

Deze godheid had een tempel ten zuiden van Kakara, het was E.Karkara, tijdens het bewind van Tiglat-Pileser (1115-1077 v.Chr.) kreeg hij een tweede heiligdom dat naast dat van zijn vader Anun lag, deze verwarring onder de toegewijden van de twee goden, omdat ze niet wisten naar welke tempel ze moesten gaan.